Látex de joma kona
Umha lanterna de lus
saie do concéntriko núcleio dumha
joma do pelo .
Y nom é por seu de color
polo ke me kedo prendado ,
nem polo olor ,
nem pola prozedenzia nim polo tamaiño ...
.... kedaría karalhudo saber porké
e polo ajora ó final ...
... pero blokeado cago por riba de min ....
Sólo sei que umha lanterna
de lus é milhor que eskuitar
ésta pelíkula de merda,
ke mirala e ki entendela,
é muito máis kruzial que os aktores
de merda k som boíssimos asério...
ke o guión ,
máis importante ke todo o puto trabalho
ke dá fazelo...
póla em zirkulazon pensando en todos y en todo...
... máis interior que o lagares
cara arriba ...
.... máis guai que a polítika do meu
país de pueblo ...
máis importante que as xentes que
queren e admiran ós que admiro e
desexo.
Apenas habremos de morrer ... y os
homenaxes da xente boa que há kedar ,
nom chega a ser tan histórica como
ésta lanterna de lus que
emana do centro desta joma do pelo
.... y nom cheira ....
y nom é de naide ...
.... y nom tem ese
color especial que ié teu preferido.
Me ensina
que hai lóstregos xeniales que se perden
sem ser vistos alá tras
finisterre
Kié un barco que enkalla y
desasparesce.
Que tam só podes ir ó xulgado
a firmar a conformidade de
súa desaparizom.
Pero todo o mundo sabe ke hai
coussas ke nom pode explikalas
y que karamelos así
som pezas de tetris
nezesarias pra comprendelos propios
ronquidos .
Quero á joma que expide lus
a dous sesenta e catro céntimos .
Queremos todos esa lus idiota
que empeza em as demáis
coussas.
Houbemos de morrer sí .... se cabe
muy zedo...
e o búho Andreas apejado ó
jaio dum carbalho dende a primaveira ,
tampouko saberá desta literatura de
mendrugos ,
membrillosa levedade do ser consciente ,
éche umha firma infalsifikável porke
nom pertenze a nossos pais ,
nim á parella , nim a um irmao,
se houbesemos de morrere
que o sepamos todos .
saie do concéntriko núcleio dumha
joma do pelo .
Y nom é por seu de color
polo ke me kedo prendado ,
nem polo olor ,
nem pola prozedenzia nim polo tamaiño ...
.... kedaría karalhudo saber porké
e polo ajora ó final ...
... pero blokeado cago por riba de min ....
Sólo sei que umha lanterna
de lus é milhor que eskuitar
ésta pelíkula de merda,
ke mirala e ki entendela,
é muito máis kruzial que os aktores
de merda k som boíssimos asério...
ke o guión ,
máis importante ke todo o puto trabalho
ke dá fazelo...
póla em zirkulazon pensando en todos y en todo...
... máis interior que o lagares
cara arriba ...
.... máis guai que a polítika do meu
país de pueblo ...
máis importante que as xentes que
queren e admiran ós que admiro e
desexo.
Apenas habremos de morrer ... y os
homenaxes da xente boa que há kedar ,
nom chega a ser tan histórica como
ésta lanterna de lus que
emana do centro desta joma do pelo
.... y nom cheira ....
y nom é de naide ...
.... y nom tem ese
color especial que ié teu preferido.
Me ensina
que hai lóstregos xeniales que se perden
sem ser vistos alá tras
finisterre
Kié un barco que enkalla y
desasparesce.
Que tam só podes ir ó xulgado
a firmar a conformidade de
súa desaparizom.
Pero todo o mundo sabe ke hai
coussas ke nom pode explikalas
y que karamelos así
som pezas de tetris
nezesarias pra comprendelos propios
ronquidos .
Quero á joma que expide lus
a dous sesenta e catro céntimos .
Queremos todos esa lus idiota
que empeza em as demáis
coussas.
Houbemos de morrer sí .... se cabe
muy zedo...
e o búho Andreas apejado ó
jaio dum carbalho dende a primaveira ,
tampouko saberá desta literatura de
mendrugos ,
membrillosa levedade do ser consciente ,
éche umha firma infalsifikável porke
nom pertenze a nossos pais ,
nim á parella , nim a um irmao,
se houbesemos de morrere
que o sepamos todos .
Entradas
