mireite revolta mar pequena
vento de norte eo sul
con centos de linguas
a foder todas elas
arrujandote a pel
empapada de auga e sal
mar salgada do suar de ventos
espuma de esperma
a lamberse
a foderse
como duas touras
coma as raices do carbalho a terra
y estiranse as cordas bucais para dispara frechas sonoras e furar
A salgueira con ratos as portas desvencelladas as cortinas de sabanas e o teu sexo de almorzo
Erguinme e inda estabas
colgado de min, que pracer non ter que buscarte, e recordar con tan
simple xesto que onte o pasen ben, o verte inda conmigo enleado
xoguen con meus dedos a despertarte. O complexo entramado de
decisións que leva a túa existencia dilatábase tan fácil, sempre
quero pensar que é por que son eu... que son especial para ti, que
so o fas con migo, tan rápido... non son de pedra , encanto me
respondes así estiro as extremidades como so nas mañas de domingo
se pode, empezo a entrar no dia contigo, empezo a entrar en ti,
coñézote salvaxe, onde xogaba cos meus dedos, agora podería entrar
un puño, e sei que te gusta por como deixas de retorcerte e te
estiras casi interminablemente. Un segundo, poñamos algo dos Smiths
, e sigamos xogando... cada vez que o facemos, logo salto da cama e
teño un dia mellor, sen dubida, sobre todo despois de noites frías
como a de onte, sempre me sorprende túa capacidade, e hoxe non seria
diferente ¿verdade? ... oje voute regalar o morbo de facelo
segredamente publico, somos humanos e o facemos a diario, é
fermoso, que ninguén se sinta mal nin estraño por súas fames
alimentadas, o óso limpo ben aproveitado, o esquelete dun vicio para
que roan os fantasmas das vosas mentes, aquí vos deixo: metinlle o
pe enteiro , non dixo nada, pero hoxe foi algo diferente, por que
pasamos así o dia enteiro, abrícheste para min, por que sei que non
tes grandes sentimentos, no fondo sei que non podo satisfacerte, se
...síntote xa sen corazón dende o primeiro roce, pero hoxe, o dia
foi noso, e salten da cama xusto despois , como fago sempre, pero
inda estaba contigo, separamonos tan so para asearnos e volver a
encontrarnos renovados, cunha pel nova e de repente noite outra ves e
outra ves contigo ate o final, hoxe foi un dia moi curto, por que
perdinme nas túas entrañas, e sei que non o facias por ti,se non,
po los teus, por min, por túa vida, ogallá con isto poda tocar
algún resquicio sensible, se é que algunha vez tiveches... comenta
se tes coma min apetitos segredos ... . E ti, meu segredo
protagonista, sei que non sairás da sombra, pero non te sintas mal
polo que se te da tan ben, polo que creo, te gusta, meu (niteclac ;)
)
Cando
as cousas son o que parecen, os fentos son un exercito de plumas
estilograficas derramando tinta da sua sombra, a velocidades
inperceptibles, debuxando o entorno, cando as cousas son o que parecen
ser... as vetas de cuarzo, son o fosil das pingas que caen da via
lactea, cando esta chora polos amantes, o carballo amante da terrra, o
musgo amante do tronco, a chuvia amante de galiza... cando as cousas son
o que parecen, o sol cambia a sua caricia en momentos combulsos fai que
as cores sexan outras xongando con nosa percepcion... cando as cousas
son o que parecen, os horizontes afiados poden cortar a mirada perdida,
poden
o teito furado a lambernos.
O inverno pintou o río salindose da marxen, tí tamen te expandes fora da túa pel
O tempo perfila intransixente os ritmos da vida, nos
parimos caricias mais anchas que as horas
As costillas pechadas en cremallera,os corazóns
lambense no peito inventado que acolle a toda esta terra
Fora da marxen, dende dentro a mais a dentro, por fora.
Este es el titular que traía en portada el diario “20 minutos” el
pasado lunes 27 de abril. Decenas de personas se han infectado en
España, unas miles en todo mundo. En México ya han muerto más de 150
personas, un bebé murió esta tarde en EE.UU. La verdad es que estos
datos pueden ser escalofriantes, sobre todo acompañados de titulares
como el que enlazo, donde llama la atención el gratuito calificativo
de peligrosa a una enfermedad que en ese momento había contagiado a 3
personas, las cuales salieron totalmente recuperadas al cabo de un par
de días.
¿Pero, debemos realmente preocuparnos por la gripe porcina? Eso lo
dejo a decisión de usted, lector. Desde Sofocracia.org nos limitaremos
a darle unos enlaces a datos totalmente objetivos para que se haga su
idea.
Estos tres enlaces bastan para darse cuenta que la gripe común es
todavía mucho más extendida y mortal que la gripe porcina. Una gripe
que cada invierno muta y se hace resistente a las viejas vacunas, por
lo que cada año es necesario vacunarse con la última versión de la
vacuna. La gripe común deja cada año a su paso muchos más muertos que
la gripe porcina, de la misma manera que lo hacen las neumonías, los
accidentes de tráfico, la violencia doméstica y muchas otras
desgracias.
El tratamiento mediático de esta llamada “pandemia” está siendo
similar al de la Gripe Aviar de hace algunos años, sobre la cual
también se levantó una gran alarma, pero donde los números vuelven a
mostrar inequívocamente la verdadera dimensión de la tragedia: 243 muertos en todo el mundo..
¿Significa eso que no hay motivo de preocupación por la Gripe Porcina?
Debe haber preocupacion, como por cualquier peligro, pero hay que
replantearse si la preocupación y el alarmismo actuales son
proporcionales a a la verdadera dimensión del peligro.
A continuación se muestran unos datos con sus enlaces, que no deben
ser tratados como reveladores o incuestionables, pero que deben
hacernos pensar a todos: