Homes kon chapeu de milho,
ke se azerkan a mín ,
homes aos ke nunka mirara chorar.
Cada ves ke voto un e-mail
arranko um pouko de hixiéniko papel
e eskrevo
algumhas frases soltas por se me van
fazer falta.
Eskrevo em dobre folha de hixiéniko papel
e o fago dende o interior
e dende o korazón.
As supernovas som supervellas .
Estar ó meu lado é akonsellar.
A confusión é un Claro síntoma
de ke o estás fasendo bem meu kerido homem

Na minha habitazóm
pastan a miúdo as reses .
E parézeme xusto ke ó jando
haxa ke darlhe leite e kobixo,
ou cobixo de leite.
Entran no eido despistadas ,
sem nozión de peito
nim de teto.
Soen ser grupos xóvenes
ke já fumaban no instituto.
Corren da kama
á porta ,
despavoridas por um bareazo
de nada ...
a verdá é ke o cocho
nom me passou a
inspección de sanidade.
Tenho umhas alfombrinhas
estratéxikamente sitadas
na korte que
provokan ke esvaren
ó saír dalí kon medo.
Saien tirámdome
um feixe de coisas:
os fraskos das esenzias ,
botelhas vazias de lk ,
papeleira e espelhos ,
voan papeis de posits
polo ar
kon orazions eskritas...
e o chan tíñese de amarelo.
Corren nerviossas
cheias todas elas
de moskóns de merda
pejadas ó seu koellinho.
Pero komo meu paie
já era jandeiro ,
coa axuda das moskas pastoras,
(ke levan toda a vida komijo)
levámolas direitinhas
polo pasillo á habitazón
do kompañeiro
...y komo ele é karnizeiro...
alí me kedo eu a eskoitar
o resto da noite súas baladas,
seus agónikos diskursos
sobre o método ou a
xenealoxía da moral.
Jritan e jritan
sabendo ke están mortas.
E pola manhán
ímo-los dous a saljar.